บทที่ 525

“นั่นก็ไม่ได้” สายตาของฉินเย่จับจ้องเธออย่างเคร่งขรึม “คุณตาคุณยายอายุมากแล้ว ร่างกายเธอก็อ่อนแอ ถ้าเกิดเธอเป็นลมขึ้นมา พวกท่านจะดูแลเธอไม่ไหวหรอก”

เสิ่นอวิ๋นอู้: “…”

“ร่างกายฉันอ่อนแอก็จริง แต่คงไม่ถึงกับไปเดินตลาดนัดแล้วเป็นลมล้มพับไปหรอกมั้ง?”

ยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้สึกว่าหลังจากตื่นขึ้นมาในวันนี้ ...